رحیم فرضی پورنوآوران (بدعت‌گاران)
پذیرندگان اولیه
اکثریت متقدم
اکثریت متاخر
بی حال‌ها
نو آوران (بدعت گذاران)
علاقه وافر و وسواس گونه‌ای نسبت به ایده‌های جدید دارند.
اشتیاق به شتاب‌زدگی، جرات و ریسک‌پذیری از وی‍ژگی‌های آنهاست.
ابائی ندارند که بدعتی را کامل نکرده سراغ ایده جدید بروند.
در درون سازمان مورد احترام سایر اعضاء قرار نمی‌گیرند.
مراقبت از آنها بسیار مهم است زیرا دروازه بانانی هستند که ایده‌های خارج ازسازمان را به داخل سازمان هدایت می‌کنند.
پذیرندگان اولیه رهبران ایده‌ها هستند.
بخاطر داوری‌هایشان دربدایع و تصمیمات، همواره مورد احترام هستند.
در مقایسه با نوآوران که اغلب ارشد‌تر از سایر اعضاء هستند فاصله مقامی چندانی با سایر اعضای سازمان ندارند.
پذیرندگان اولیه با پذیرش ایده جدید، تردید و بی اطمینانی نسبت به آن ایده را کاهش می‌دهند.
از طریق روابط خصوصی و فردی با همتایان خویش، به ارزشیابی ایده یا ایده‌ها می‌پردازند.
اکثریت متقدم
حدود یک سوم جمعیت یک سازمان را تشکیل می‌دهند.
ایده‌ای جدید را قبل از پذیرش میانگین افراد سازمان می‌پذیرند.
تصمیمات خود را با حوصله و دقت می‌گیرند و تمام جوانب ایده جدید را مورد تحلیل قرار می‌دهند.
تحول را با رضایت و آزادانه در آغوش می‌گیرند اما هدایت در این عرصه را به ندرت می‌پذیرند (رهبران ایده نیستند)
اکثریت متأخر
زمانی ایده جدید را می‌پذیرند که اغلب افراد آن‌را پذیرفته باشند.
آنها پرده نشینان هستند یعنی کسانی که کنار می‌نشینند و هرگاه که عاملین تحول به موفقیت نزدیک می‌شوند وارد ماجرا شده و به جمع پذیرندگان می‌پیوندند.
بی حال‌ها
به هیچ وجه حال و هوای رهبری ندارند.
نسبتاً منزوی بوده و در روابط شبکه‌سازی دچار مشکل هستند.
فقط با کسانی تعامل دارند که متکی به ارزش‌های سنتی هستند.
تصمیمات خود را بر مبنای آنچه که قبلاً انجام شده است می‌گیرند.
آنها به تحول و عاملین تحول مشکوک بوده و در ارتباط با آنها مردد عمل می‌کنند.
