رحیم فرضی پورمثال بعدی سوئیس است.
کشوری که اصلاً کاکائو در آن به عمل نمی‌آید اما بهترین شکلات‌های جهان را تولید و صادر می‌کند. در سرزمین کوچک و سرد سویس که تنها در چهار ماه سال می‌توان کشاورزی و دامداری انجام داد، بهترین لبنیات (پنیر) دنیا تولید می‌شود.
افراد تحصیل‌کرده‌ای که از کشورهای پیشرفته با همتایان خود در کشورهای عقب مانده برخورد دارند برای ما مشخص می‌کنند که سطح هوش و فهم نیز تفاوت قابل توجهی در این میان ندارد.
نژاد و رنگ پوست نیز مهم نیستند. زیرا مهاجرانی که در کشور خود برچسب تنبلی می‌گیرند، در کشورهای اروپایی به نیروهای مولد تبدیل می‌شوند.
پس تفاوت در چیست؟
تفاوت در رفتارهای است که در طول سال‌ها فرهنگ نام گرفته است.
وقتی که رفتارهای مردم کشورهای پیشرفته و توسعه یافته را تحلیل می‌کنیم، متوجه می‌شویم که اکثریت آنها از اصول زیر در زندگی خود پیروی می‌کنند:
۱٫ اخلاق به عنوان اصل پایه
۲٫ داشتن رویا وآرمان
۳٫ مسئولیت پذیری
۵٫ احترام به حقوق شهروندان دیگر
۶٫ عشق به دانش ویادگیری به عنوان زمینه ساز اصلی کسب و کار
۷٫ تحمل سختی‌ها به منظور سرمایه‌گذاری روی آینده
۸٫ میل به ارائه کارهای برتر و فوق‌العاده
۹٫ نظم‌پذیری
۱۰٫ همکاری و همیاری به جای تک روی
۱۱٫ اعتقاد به اینکه توانمند کردن دیگران مایه توانمندتر شدن شما خواهد بود.
اما در کشورهای عقب مانده تنها عده قلیلی از مردم از این اصول پیروی می‌کنند.
ما ایرانیان عقب مانده هستیم نه به این خاطر که منابع طبیعی نداریم یا اینکه طبیعت نسبت به ما بیرحم بوده‌است.
ما عقب مانده هستیم برای اینکه رفتارمان چنین سبب شده‌است.
ما برای آموختن و رعایت اصول فوق فاقد اهتمام لازم هستیم.
